Marmarise ilk gidişim 1970 yazına rastlar. Ardında her sene artan sayıda arkadaşla gider olduk. Sonra uzunca bir ara...
2010 Kurban bayramında tekrar oradaydım. Bu sefer gitmediğim yerleri ve koyları gördüm. Bir taraftan hala henüz tam keşfedilmemiş koyların kaldığını görmek sevindirdi. Öte yandan Marmarisin inanılmaz yapılaşması üzdü. Bu kadar betonlaşmaya ne gerek var!
İlk gittiğimde yeni dikilmiş palmiyeler artık apartman boyunda. Deprem evlerinden iz bile kalmamış. Arkadaşlarla kaldığımız Ali kaptan ve hanımının evi artık yok. Belki kendileri de...
Okaliptüslü yol hüzünlü şekilde hala duruyor. Yanıbaşından duble yol geçmiş.
